اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری بر سازگاری اجتماعی و سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان با اختلال خواندن

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری بر سازگاری اجتماعی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان با اختلال خواندن انجام شد. این پژوهش از نوع کاربردی با روش تجربی، با پیش آزمون- پس آزمون است.جامعه‌ آماری پژوهش را دانش‌آموزان نارساخوان مقطع اول، دوم و سوم ابتدایی مراجعه‌کننده به دو مرکز اختلال یادگیری آموزش‌وپرورش منطقه شش شهر تهران در سال 1396-1395 تشکیل می‌دادند. از این جامعه‌ با توجه به هدف پژوهش، نمونه‌ای به حجم 30  نفر شامل دو گروه 15 نفره (گروه آزمایش و گروه کنترل) به کمک آزمون خواندن و نارساخوانی کُرمی نوری و به روش نمونه‌گیری تصادفی  ساده انتخاب شدند. به گروه آزمایش جلسات بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری در ده جلسه (هر جلسه 90 دقیقه، سه روز در هفته) و یک روز در میان آموزش داده شد. گروه کنترل در این مدت مداخله ای دریافت نکردند. هر دو گروه قبل و بعد از اجرای آزمایش به پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا و پرسشنامه سازگاری تحصیلی کلارک و همکاران  پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از روش­های آماری نظیر میانگین، انحراف استاندارد، آزمون­های بررسی مفروضه­ها و تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. تحلیل حاکی از آن است که آموزش بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر سازگاری اجتماعی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان با اختلال خواندن در سطح معناداری تأثیر دارد. بنابراین این شیوه درمانی می تواند نقش قابل توجهی در افزایش مهارتهای اجتماعی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دارای اختلال خواندن داشته باشد.